Sigo esperando encontrar a alguien a quien amar incondicionalmente; a alguien que me haga soñar.
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Mariposas en el estómago. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Mariposas en el estómago. Mostrar tots els missatges

dimecres, 28 de gener del 2015

3am sitting on a kitchen counter

I want to fight the sleep out of my eyes just to be a little bit longer right beside you. I want to be comfortable enough to be wearing just your t-shirt that is long enough to serve me as a dress while I'm wearing nothing but my underwear underneath. I want to sit on a kitchen counter when it is 3am because we can't seem to get enough of each other and a conversation about the stars seems good enough of an excuse to keep us there looking at one another. As we sip cheap coffee with tons of sugar, even if none of us likes coffee, because we ran out of that good tea we like and we were both too lazy to go grocery shopping. I want you to catch me staring when you're looking up at the sky and lighting up a cigarette that you won't even finish smoking. I want you to smile that little smirk of yours that you do whenever you know you're right about something, or you know you're winning. The same smirk I say I hate but secretely love, and you keep doing it because you already know I lied. I want you to catch me yawning and pull me in and caress my hair. I want you to lead me to bed and I want you to kiss me tender just before we turn the light off and you put an arm around me and I lay my head on your chest. That is what I want.

dimarts, 6 de desembre del 2011

Serà de veritat...

I ara mateix, no tinc gaire a dir. Un dia de merda com qualsevol altre, feta pols. Ho segueixo veient tot immensament fotut, sense res a fer. Segueixo intentant convèncer a mi mateixa que si tot això ha passat per algun bon motiu serà, sabent en el fons que no m'ho crec.
Al cap i a la fi, prefereixo pensar que amb ell serà diferent, que serà de veritat...

dimecres, 23 de novembre del 2011

El amor de mi vida. Parte 2

Respiro hondo y me convenzo a mí misma de que esto es real. Así que con una dulce y tartamuda voz te susurro un "hola" inseguro. Al instante, sin pensarlo, con toda seguridad me dices: "Llevo semanas esperando que nuestras miradas se cruzaran; que llegara este momento." Me quedo atónita; mi corazón se paraliza. Tanto tiempo deseando que esto pasara, y ahora no sé ni cómo reaccionar
Me quedo sin habla, simplemente te miro, y seguramente pensarás que soy tonta. Enseguida me muero de vergüenza, y lo único que hago es taparme la cara con las manos. Entonces, al instante, me apartas las manos para poderme ver la cara, me sonríes, nos miramos fijamente, y sucede. Sucede ese momento que tanto esperábamos; me besas. Noto tu entrecortada respiración, tus labios, tu piel; tu alma.

diumenge, 20 de novembre del 2011

Me había hecho a la idea, y tú me la giras de nuevo

Ya me había hecho a la idea, y vas tú, y me la giras de nuevo. Como siempre haces. Pensaba que sería algo sólo entre tu y yo, que nadie lo sabría. No me gustaba la idea, pero me acostumbré. Todo era como siempre, hasta hace unos días. Era por la tarde, yo estaba sentada con mis amigas en una escalera. Tú te acercáste a saludar, como siempre. Me abrazaste y te quedaste cojido a mi cintura, aunque poco a poco tus manos fueron bajando. Nos quedamos abrazados, mientras me dabas besos en el cuello y me susurrabas cosas al oído. Todo esto ya era más que de normal, pero mi sorpresa fue mayor cuando me besaste varias veces; !Delante de la gente!
Todo esto me desconcierta, no sé qué es lo que debo pensar. ¿Empieza a haber algo más? Y como si no fuera suficiente, ahora, ni siquiera hablamos. Lo único que tengo claro es que yo no voy a ser la que vaya detrás, la que se arrastre. Quizás deba dejarlo pasar; pasar página... No lo sé, ¿quizás un tiempo? Todo lo que está pasando me supera; no sé qué pensar de cada cosa que pasa, ni que hacer, si dejarlo pasar, si luchar por esto... Sólo sé que en realidad no vale la pena que me pase los días así.

dimecres, 16 de novembre del 2011

Esas pequeñas cosas

Cada vez me parece más increíble; ¿cómo una simple sonrisa puede cambiar tantas cosas? Y es que me he dado cuenta, de que una simple mirada distraída de una persona especial, te puede hacer cambiar en todo. Los pequeños detalles son los que marcan de verdad. Esas miradas cómplices de reojo; la sonrisilla pícara que sueltas cuando nuestras miradas se cruzan; cuando al pararnos a saludar, sobran las palabras y con un simple abrazo se entiende todo...

Esas pequeñas cosas, son las que hacen cambiar mi vida. Son mis grandes alegrías; lo que me hace feliz.

divendres, 4 de novembre del 2011

Te cruzas en mi camino; maldito destino

Estoy sentada enfrente del ordenador, mirando tus fotos. Y de repente paro y pienso: ¿De que me sirve? No hago más que torturarme a mí misma.
Entonces, cierro todo, me levanto y me voy decidida; decidida a aclarar mis ideas, a saber qué hacer. Así que corro a mi habitación, cojo mi chaqueta, mi bolso, y salgo de casa aceleradamente tras un portazo que retumba en mi cabeza. Al salir, me planto en la escalera y empiezo a colocarme los cascos a todo volumen. Quiero borrarme del mapa, olvidarme de este mundo; perderme en el infinito. En cuanto acabo, comienzo a caminar calle abajo, sin rumbo fijo, donde me lleven mis pies. Miro todo mi alrededor, todo es diferente; no, la diferente soy yo. Todos viven su vida, su momento, mientras yo, malgasto mi tiempo pensando en ti.
Sin darme cuenta pasa el tiempo, ya es hora de volver a casa, aunque no lo desee. Empiezo a seguir el camino de vuelta, sin parar de pensar en todo, cuando de repente, apareces tú. 


Te cruzas en mi camino; maldito destino.

dimecres, 2 de novembre del 2011

Cuando te confieso que te quiero...

Porque todo se complica cuando te confieso que "te quiero" y, tú, solo te atreves a negarlo y decir que quizás no es amor lo que siento. Y entonces me pregunto, ¿tan difícil es creerme?
De repente, me paro y pienso, si ya se te olvidó lo que me dijiste una vez; si ya no sientes nada por mí. Y si es así, ¿porque jugaste conmigo? Me hiciste creer algo que no era verdad; que me querías... Ahora, lo único que hago, es torturarme pensando en cómo me lo pude creer, por qué fui tan ingénua.... Y eso se repite día tras día; sin saber qué hacer.

dissabte, 29 d’octubre del 2011

Qué sentir...

Y lo intento, créeme, lo hago, pero se me hace imposible no pensar en esto. No entiendo como unas simples palabras, pueden cambiar todo de golpe. Pensaba que lo sabía todo de lo que pasaba, pero entonces, pronunciaste esas palabras. ¿POR QUÉ? ¿Por qué lo dijiste? Pensaba que dijiste sin compromiso ni sentimientos; y me dijiste "te quiero". Todo se complicó a partir de ahí, nada es fácil ahora. 

Las dudas me asaltan, no sé qué pensar; qué sentir.

Simplemente tú, eres quién me importa

Siempre esperaré encontrar a alguien como tú. Alguien que aguante mis tonterías, mis enfados, mis caprichos, todos y cada uno de mis defectos; absolutamente todo. Porque para mí, tú eres la simple perfección dentro de toda imperfección. Eres la única persona que me puede sacar una verdadera sonrisa en un momento de llanto y tristeza, la que me hace levantar cabeza. 

Y es que simplemente tú, eres quién me importa.

diumenge, 23 d’octubre del 2011

Cada vez que lo pienso, me avergüenzo

Lo confieso, se me hace imposible mirarte a la cara, cada vez que te veo te esquivo. No puedo evitarlo, me avergüenzo de mí misma. Por haber sido tan tonta, tan ilusa, por haberte creído. Pensé que quizás sería verdad, pero ya veo que no. Me lo creí todo, absolutamente todo; sin más. Me cegué por completo ante tus palabras. Me engatusaste como a un niño con un caramelo. Me prometiste mil y una cosas como el que dice "hola". Todavía no me lo creo. ¿Cómo me pudiste hacer eso? Me desconcierta como pude cegarme de esta manera; es ilógico. Pero por fin me di cuenta, de toda la realidad. Me usaste como un juguete y nada más. Ahora soy yo, la que pone fin a esto.

divendres, 21 d’octubre del 2011

El increíble interior de una persona

Todo el mundo se empeña en encontrar a su príncipe azul o a su princesa ideal. Pero, ¿qué entendemos como ideal? ¿Alguien guapo, con dinero y popular? No creo que ese concepto defina a alguien especial, almenos eso pienso yo. De verdad, pensádlo, ¿es eso lo que nos proporciona felicidad en una persona? ¿El simple hecho de que tenga una cara bonita y nos conceda todo lujo de detalles gracias a su alta situación económica? No, definitivamente, no. Es estúpido pensar eso. Lo que de verdad hace especial a una persona, es su forma de ser.
La persona que te hace sentir mariposas en el estómago cada vez que te mira, la que te ama incondicionalmente a pesar de tus pequeños errores, la que te hace sentir especial con tan sólo tenerle, la que hace lo que sea por estar más tiempo junto a ti, la que soporta todos y cada uno de tus defectos sin condiciones... La que simple y sencillamente, te ama; esa SÍ es una persona especial.

dimecres, 28 de setembre del 2011

Te empiezo a querer

Un día más soñando con oír ese "te quiero" de tu boca, sentir una simple caricia rozando mi piel, un beso... Y sé que vives sin saberlo, pero una simple sonrisa tuya, es todo para mi. Sé que quizás no deba ilusionarme así, pero algo ya pasó dentro de mi, y es lo que quiero ahora. 
Después de lo que pasó, pensé que quizás algo habría, y quizás lo habrá; sólo sé, que te empiezo a querer.

dilluns, 29 d’agost del 2011

Simplemente

Y un día más estoy aquí, pensando en ti. Porque no ha habido día en el que no piense en lo nuestro, en volver estar junto a ti. Sigo soñando contigo, absurdo; lo sé. Y a pesar del tiempo que ha pasado, te sigo queriendo igual que antes, no lo puedo evitar. En el fondo, siempre quedará algo de amor por ti.
Ahora, con todo lo que he pasado, me he dado cuenta, de que no elijes de quien te enamoras, simplemente, pasa.